Donoren

Het was weer eens in het nieuws, ons donorsysteem. Nog niet eerder zo in opspraak geweest als na de donorshow van BNN. Een systeem dat wat mij betreft op de schop moet. Mijn idee was dat iedereen (die meerderjarig is) verplicht moet registreren wat zijn/haar zienswijze is omtrent haar organen. En dat zou m.i. goed kunnen gebeuren door dit iedere keer bij het afhalen of verlengen van het identiteitsbewijs te moeten aangeven. Volgens mij is het nl. een gemiste kans dat er nog zoveel mensen zijn die het niet registreren en waarbij voor de zekerheid dus maar van orgaan- of weefseldonatie wordt afgezien. Echter de minister, Ab Klink, bracht naar voren dat uit onderzoek bleek dat het aantal donoren niet zou toenemen bij verplichte registratie en wil daarom het systeem niet aanpassen. Ik ben daar erg sceptisch over en zo ook Dagblad de Pers

die daarover het volgende had te melden:

Je moet het Nederlanders zo moeilijk maken om geen orgaandonor te zijn. Dat is de kern van een nieuw systeem, dat minister Ab Klink (CDA) deze week afwees. Een gemiste kans, want een ‘donor-tenzij-je-nee-zegt’-systeem werkt. Vijf redenen waarom wij voor zijn.

1 Veel volwassen Nederlanders (60 procent) hebben geen formulier ingevuld, maar zouden wél graag donor zijn. Zij registreren zich niet omdat dat te veel moeite kost of omdat ze niet graag nadenken over de dood. Uit onderzoek van de Universiteit van Tilburg blijkt dat ongeveer eenderde van de Nederlanders die niet geregistreerd staan als donor, na zijn dood wel zijn organen wil doneren. Een groter deel (meer dan 40 procent) twijfelt over donatie. Een ‘donor-tenzij’- systeem levert dus heel veel nieuw donoren op.

2 In onder meer België en Spanje bestaat het ‘donor-tenzij’-systeem al. Met effect. In België zijn per miljoen inwoners twee keer zoveel organen beschikbaar.

3 Minister Klink denkt dat voorlichting helpt en Nederlanders er toe zet om donor te worden. Hij wil de voorlichtingsbudgetten daarom flink opschroeven. Maar voorlichting werkt niet. Sterker nog: zelfs een enorme mediahype levert weinig op. De vorig jaar uitgezonden Grote Donorshow van BNN is het bewijs. Er was nog nooit zoveel aandacht voor orgaandonatie. Maar wat leverde al dit mediageweld op? Niet meer dan zevenduizend nieuwe registraties.

4 Je echtgenoot is net overleden. En dan komt de arts met de vraag: ‘Heeft u er bezwaar tegen als we de organen van uw echtgenoot gebruiken voor transplantatie?’ Die vraag stellen artsen altijd, ook als een overledene niet staat geregistreerd. ‘Als iemand geregistreerd staat, is het makkelijker om familie te overtuigen om over te gaan tot transplantatie’, zegt een arts. Zeventig procent van de nabestaanden van niet-geregistreerden weigert op zo’n emotioneel en moeilijk moment transplantatie, blijkt uit een publicatie van ZonMW, een organisatie voor gezondheidsonderzoek. Als bekend is of iemand geregistreerd staat als donor, is deze keuze eenvoudiger. Voor familie, die niet hoeft te gokken wat echtgenoot of zoon zou hebben gewild.

5 Maar misschien wel de allerbelangrijkste: vrijwel alle Nederlanders willen een donororgaan op het moment dat zij er één nodig hebben. Wie zegt nu nee tegen een donororgaan, als dit je leven kan redden? Wat zou jij hebben gedacht als je één van die 152 Nederlanders was die vorig jaar stierf, terwijl ze wachtten op een donororgaan?
(De Pers, 18 juni 2008)